Helena (73) - Ziekte van Graves

Een aantal jaar geleden werd bij mij de Ziekte van Graves geconstateerd. Ik ben in mijn leven bijna nooit ziek geweest, in het ziekenhuis was ik niet eens bekend wat weinig voorkomt op mijn leeftijd. En nu was ik plotsklaps ineens echt ziek. Het heeft heus al wel wat langer gesudderd maar ik ben me er nooit bewust van geweest. 

De ziekte van Graves is een auto-immuun ziekte, problemen met de schildklier . Ik bleef maar afvallen, had steeds last van het bibberen van mijn hele lichaam zonder dat ik het koud had en stoppen kon ik het ook niet. Ik had veel last van spanningen, hoge bloeddruk , nou ja en nog het een en ander.

Een auto-immuun zieke is niet zomaar iets en is ook niet zomaar verdwenen. De behandeloptie als alleen medicatie niet ging werken waren best wel ingrijpend vond ik. Een radio actieve 'slok' voor de schildklier of zelfs het verwijderen van de schildklier. Ik ben nog nooit in mijn leven geopereerd!

Ik ben in behandeling gegaan bij Marit en wist dat het enige tijd zou kunnen duren voordat ik misschien wel verbetering zou kunnen merken in mijn gezondheid. Dat ik me direct prettiger en meer ontspannen ging voelen had ik dan ook niet verwacht.

Na een jaar, bijna elke week, voetreflexmassage te krijgen en daarbij onder controle van het ziekenhuis met toch de nodige medicatie, was het ziektebeeld van Graves meetbaar verbeterd. Het was stabiel en ik was van de symptomen af. De auto-immuun ziekte is nog steeds aanwezig in mijn lichaam en merk dat als ik weer over mijn grenzen heen ga ik dat kan merken in mijn lichaam. (Stress werkt op de schildklier)

Dat geeft mij het seintje dat ik een stapje terug moet doen en weer even een afspraak bij MariChi moet inplannen.

Het is een soort onderhoudsbeurt voor mijn lichaam.